Köyümüzün kuruluş tarihi kesin olarak bilinmemekle beraber 14. yüzyılda kurulduğu bazı rivayetlerden ve kalıntılardan anlaşılmaktadır.
Atalarımız Oğuz boyunun Bozok kolundan Oğuzhan oğlu ,Günhan’ın oğlu Kayıhan tarafından kurulan kayı boylarındandır. Daha sonra da Orta Asya’dan Anadolu’ya gelip değişik bölgelere yerleşmişler. Yörük kabilesinden olanlar da şimdiki köyümüzün bulunduğu yer ve yakınlarına üç mahalle olarak yerleşmişlerdir ve adı da göçer olarak gelindiği için YÖRÜK olarak belirlenmiştir. Yıllarca ismi Yörük olarak kalmıştır.
ÇÖREKÇİLER isminin verilişi: Bağdat seferinden dönerken atnın nalının düşmesi üzerine atından inen 4. Murad, yorgun halde olan ordusunu dinlendirmek amaçlı köyümüzün güney doğu tarafında konaklama mecburiyetinde kalmıştır. At nalının düştüğü yerde toprağı kazıması sonucu bu bölgede kaynak su çıkmış ve 4. Murat bu sudan içmiştir. Bu olaydan itibaren bu bölgeye “MURADINLAR”, hala orada olan çeşmeye de “MURADINLAR ÇEŞMESİ” denilmektedir.
Ordusunu dinlendirmek ve doyurmak için konaklama emrini köylülere bildirir.
Nur yüzlü bir ihtiyar;
– Padişahım siz istirahat buyrun biz hepsini hallederiz.
Padişah, kızarak;
– Ihtiyar benle dalga mı geçiyorsun. Ülkede kıtlık var , nasıl doğuracaksın orduyu . Seni şurada asarım.
Nur yüzlü ihtiyar;
-Emir padişahımızındır, der.
Köyümüzde de haliyle kıtlık vardır. Komşu köyün durumu bizden iyi olduğundan at ile oraya giderek Padişah’ın emri olduğunu, herkesin olan arpasını vermesini ister. Ancak bir çizme dolusu arpa toplayabilir. Köye gelir, el değirmeninde üğütür. Hanımına ocakta büyük bir kül çöreği pişirmesini isteyip çöreği bir beze sararak padişaha götürür.
Padişah;
– Ordum aç ken ben yemem, der.
Nur yüzlü dedemiz orduyu sıraya dizdirerek çöreği en baştakine verir ve;
-Doyan yanındakine versin, der.
Sona gelindiğinde çeyrek çörek kalmıştır. O Sırada yine komşu köylerin yardımıyla atlar da doyrulur. Kalan çöreği dedemiz padişaha götürür;
– Buyrun padişahım ordunuz doydu , bu da size kaldı, der.
Padişah hiddetle çadırından çıkar, ordusunun ve atlarının nasıl doyduğunu öğrenince içeri gelir. Çörekten bir kaç lokma alır, bakarki çörek hiç eksilmiyor, hemen nuryüzlü dedenin ellerini tutarak öper.
– Ne olur beni affet dede. Biz bu zaferleri kazanabiliyorsak sizler gibi muhteremler sayesinde oluyor. Bundan sonra senin adın ÇÖREKÇI DEDE, üç mahalle birleşerek Yörük olan köyünüzün ismi ÇÖREKÇiLER, arpayı topladığın yerin adı ARPAKÖY, atları bağladığınız yerin adı ESKİAHIR, otlarını getirdiğiniz köyün adı da AĞILÖZÜ olsun. Fermanımdır, der.
İşte köyümüzün isminin verilişi böyle olmuştur. 1965-1966 yıllarında yapılan yeni camimizde birlikte yanında bulunan Çörekçi Dede’mizin kabri de onarılmıştır.
